சரியான நேரம்
நேற்று மாலை மூன்று மணிக்கு, அப்பா! என்னை Goethe-Zentrum-ல் ட்ராப் செய்து பிக் அப் செய்து கொள்ள முடியுமா? ப்ளீஸ்.
எத்தனை மணிக்கு வருண்?
இப்போ டாடி, மாலை 4 மணியிலிருந்து 5 மணிவரை.
என்னப்பா untime-ஆ
இருக்கே? அதுவரை நான் என்ன செய்வது?
ஓகே! கிளம்பு.
அவனை ட்ராப் செய்து வண்டியை பார்க் செய்துவிட்டு, அப்படியே நடைபயிற்சி செய்யலாமென்று எனக்கு ஏற்கெனவே மிக பரீச்சயமான பாதையில் நடக்க ஆரம்பித்தேன், அடுத்த 30 நிமிடத்தில் டோ...ப், டொ...ப் என்று சரியான இடைவெளியில் பந்து அடிபடும் சத்தம், குழந்தைகளின் குதூகலமான குரல்கள், பெற்றோர்களின் ஆர்வமான காத்திருப்புகளுடன் கூடிய என்னுடைய டென்னிஸ் க்ளப்-க்குள்,நுழைந்து விட்டிருந்தேன்.
அடையாளம் தெறிந்து கொண்ட சிறுவர்கள் ஹாய் அங்கிள்! வருண் அண்ணா, வரவில்லையா? என்று கேட்க, கோச் நந்தக் குமார் என்னை பார்த்தவுடன் சிறுவர்களுக்கு ப்ரேக் கொடுத்தவாறு வெளியே வர, பிள்ளைகள் எல்லோரும் ஏறிபந்து விளையாட கிளம்ப, கோச்சின் மகள் ஷன்ஷிட்டா ஹாய் அங்கிள்! என்றவர்கள் எல்லோருக்கும் நான் ஏக காலத்தில் வணக்கம் சொல்லி முடித்து, என்ன ஷன்ஷிட்டா? (ஷன்ஷிட்டா இந்தியாவின் National
Junior Champion-தற்போது வர்ஜீனியா டெக்-ல்) US-ல்
இருந்து எப்போ வந்தாய்? என்று கேட்க நினைத்த போது என்னிடம் இருந்து ம்..க்க்..கும் என்று மட்டுமே சப்தம் வந்தது! ரிஷி ஏறிபந்தால் தவறுதலாக
என்னுடைய அடிவயிற்றுக்கு கீழே அடித்து வரவேற்பு கொடுத்தான்.(அப்பொழுது சிலர் இவர் பழைய வீரர் என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்த போது, கிடைத்த சொற்ப நேர அற்ப சந்தோஷாத்திற்கும்
முற்றுப் புள்ளி வைத்தான்)
கோச்சிடம் அப்படியே கொஞ்ச நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தேன், சார், நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு குழந்தைகளின் இவ்வளவு சந்தோஷமான கூக்குரலை கேட்கிறேன், மற்ற இடங்களில் பிள்ளைகளிடம் இவ்வளவு உற்சாகத்தை நான் பார்ப்பதில்லை. பள்ளிக்குப் போவது போல் ஒரு கடமையாகத்தான் விளையாடுவதையும் செய்கிறார்கள் என்றுபோது, ஆமாம் ஸார்! நான் டென்னிஸ் விளையாட்டுடன் அவர்கள் சுதந்திரமாக பேசிக் கொள்வதற்கும், சுயமாக சிந்திப்பதற்குமான
இடைவெளியையும் தருகிறேன் என்று சொன்னபோது மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அவருடைய செயலில் எப்போதுமே ஒரு முன்யோசனையை பார்த்து இருக்கிறேன். இப்பொழுது கோச்சிங் டெக்னிக்கில் இருக்கும் Double Fisted Back Hand விளையாடுவதில் உள்ள என் தயக்கத்தை சொன்ன போது, என் வயது, என்னுடைய உடல் திறனை மனதில் கொண்டு சாதாரணமாக Back Hand விளையாட அனுமதித்ததை என்னால் மறக்க முடியாது.அவர் யாருக்கும் தன்னை நிரூபணம் செய்யத் தேவையில்லை-Shanshitta herself a Testimonial.
என்னுடய பெற்றோர்கள், என்னுடய Basket Ball கோச் பன்னீர் செல்வம், (விரைவில் உங்களை கண்டு பிடிக்கிறேன்!), என்னுடைய மனைவிக்குப் பிறகு, என் உடல் திறனையும், மனதையும் கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தவர்களில் நந்தக்குமாரும் ஒருவர்.
விடைபெறும்போது திரும்ப விளையாட வாருங்கள் என்று சொன்னபோது, நான் யோசித்தவுடன், சரி! சார் வருணையாவது விளையாட அனுப்புங்கள் என்று சொன்னபோது அவருக்குத் தெரியும், அவருடைய வார்த்தைகளுக்கு நான் கட்டுப்படுவேன் என்று!
Thanks
Coach!
Thanks
Kids!
Thanks
ரிஷி!
Thanks வருண்!
Thanks வருண்!
No comments:
Post a Comment